Wat waren het leuke, spannende en gezellige weken. Op weg naar 5 december. Verlanglijstjes maken en wekenlang dromen van spulletjes, die je uiteindelijk toch niet krijgt. Maar alleen het dromen en de spanning waren al geweldig. Ik gun ieder kind een mooie Sinterklaastijd. Trouwens ook iedere volwassene.

Ik koester mijn eigen Sinterklaasgeschiedenis als ‘gelovige’. Het begon half november op een meestal gure zaterdagmiddag. Met een bord boerenkool op schoot keken we in huize Geurts met broers en zussen naar de intocht van Sinterklaas op televisie. Lachen om die grappige pieten en blij dat Sinterklaas aan het eind van de intocht vertelde dat we die avond de schoen mochten zetten. Het startsein van enkele spannende weken, waarin ik tekeningen maakten voor de Sint, die vervolgens samen met een wortel in mijn schoen deed en in bed zo lang mogelijk wakker lag te luisteren of ik toevallig iets op het dak hoorde. En ’s morgens zaten er natuurlijk chocoladesigaretten in de schoen.

Liedjes zingen en strooien
Kwamen er vriendjes spelen op woensdagmiddag, dan kregen we heel subtiel de tip of het geen idee was om Sinterklaasliedjes te gaan zingen in de kamer. Nog geen vijf minuten later werd er op de deur gebonsd, kwam er een zwarte handschoen om de hoek (precies zo een als mijn vader had) en vlogen de pepernoten om onze oren. ‘Dankjewel Zwarte Piet’, riepen wij in koor, waarna we zoek gingen naar al het snoepgoed. Tot mijn vader steevast vanuit de keuken riep: kom kijken, daar rent Zwarte Piet. Ieder jaar hetzelfde liedje: als wij door het raam keken, was Zwarte Piet net de boerderij van Beerndje, Bartje en Catootje Diesfeldt gepasseerd en wij dus net te laat. Ik bleef meestal stiekem nog even wat langer kijken of hij nog voor de dag kwam. Nee natuurlijk. Natuurlijk geloofde ik mijn vader! Maar goed, ik was vroeger sowieso goedgelovig.
De periode werd afgesloten op Pakjesavond. Sinterklaas kwam op bezoek, nam een zak vol cadeautjes mee, we kregen te horen wat we allemaal goed hadden gedaan (en wat beter zou kunnen) en wij mochten een voordracht doen. In mijn herinnering heb ik elk jaar blokfluit gespeeld. Gelukkig voor velen heb ik er geen muzikaal talent aan overgehouden. Het Sinterklaasfeest ijlde bij ons trouwens wekenlang na. Tot in het voorjaar kon er zomaar ergens een pepernoot tevoorschijn komen.
Ik gun jong en oud het Sinterklaasfeest. Ik ben deze gezellige periode altijd blijven koesteren en vieren. Ook met mijn eigen gezin. Pakjesavond, gourmetten, Paul de Leeuw kijken. Allemaal even leuk. Dit jaar hebben mijn zoons de leeftijd om ook gedichten te maken. Dus hebben we met z’n vieren lootjes getrokken.

Hulpje van de Sint
Toch is er wel iets veranderd. Ik heb er tegenwoordig een andere taak bij. Vorig jaar ben ik in gevallen als ‘belangrijkste hulpje’ van de Sint nadat de hoofdpiet in Groessen vanwege gezondheidsredenen moest afhaken. De onvervangbare Freek vervangen…een pitte uitdaging en een groot avontuur. Maar wat is dat leuk zeg! Ik mag het dit jaar ook weer doen en ik voel me weer helemaal kind. Gezellig met mijn collega-pieten en Sinterklaas door het dorp en daarna naar Zaal Gieling. Pepernoten strooien, het grote boek van Sinterklaas vasthouden, grapjes maken met kinderen, ondeugende dingen doen en liedjes zingen. Ik geniet er met volle teugen van. En oké, alle begin is moeilijk. Bij mijn eerste ‘boks’ (vuisten tegen elkaar) met een klein jochie op de arm van mama begon het ventje hard te huilen. Een handje pepernoten deed de tranen gelukkig meteen verdwijnen. Was het in het echte leven maar zo makkelijk. Trouwens, ook bij mij ijlt het Sinterklaasfeest vaak dagen na. Als mensen een opmerking maken over een zwarte veeg in de nek of oor, dan weet ik waar het van komt…
Groessen is een gewoon een gezellig Liemers kerkdorp, waar mensen het leuk willen hebben met elkaar. Niet meer en niet minder. In Groessen lopen gewoon traditionele Zwarte Pieten rond. Hier speelt de grote stedenproblematiek (nog) niet. We kijken niet naar afkomst of kleur. Koesteren de traditie en iedereen is welkom. Zelfs mensen uit Loo of Duiven (knipoog) krijgen een handjevol pepernoten. Ik hoop dat het lang zo blijft. Op welke manier we 5 december in de toekomst ook vieren: ik gun iedereen op zijn eigen manier de gezelligheid die ik vroeger ook heb gehad. En nu nog steeds.

Sjoerd Geurts
Hulpje van de Sint

PS. Die opmerking over Loo en Duiven was natuurlijk een grapje. Niet dat er straks onder leiding van pak ‘m beet Looënaar Willem Eijkels een demonstratie in Groessen plaatsvindt….