Jaaaa, het is eindelijk zover, de Sint is weer in De Liemers. Drie keer al heb ik dit jaar de Goedheiligman en zijn pieten mogen verwelkomen. De intocht op televisie bekeek ik met mijn zieke oudste dochter op maandagmorgen. Zaterdag 12.00 uur is immers niet zo’n handig tijdstip met hockey, paardrijden en boodschappen op het programma: leve uitzending gemist! Eerder die week biechte ze op dat ze HET wist, maar ze gaat helemaal op in haar rol van grote zus. ‘Zullen we een brief schrijven aan Sinterklaas, zullen we ons als Sint en Piet schminken? Dat zal Sinterklaas heel leuk vinden ; )’ En die maandagochtend op de bank: ‘Maaam zullen we de intocht kijken? En heb je nog van die marsepeine aardappeltjes?’ Ja, daar zeg je geen nee tegen natuurlijk. Voor mij ook een heerlijk excuus.
De eerste hernieuwde kennismaking tussen onze jongste en de Sint heeft dit jaar plaatsgevonden in het duivense Pietenhotel. Ze speelde haar rol van kleuter met verve: ‘Ik ga niet mee naar die belachelijke Sint en ik vind zwarte Piet stom’. Het duurde even voordat ik haar reactie begreep, maar toen ik haar er van overtuigde dat mama Sinterklaas ook best spannend vindt, gaf ze zich over. En daar, in een overvolle Elshofpassage strategisch tegenover Hema en Bart Smit, ving ze een glimp op van de grote, soms wat commerciële, kindervriend.
Tijdens de ‘echte’ intocht, in het mooiste dorp van Gelderland, zagen we Sint Nicolaas in een hele andere rol. Zoals een echte bisschop betaamt, prees hij de saamhorigheid en naastenliefde in het dorp. Hij moedigde de kinderen aan vooral veel te bewegen, ‘want dat wil de burgermeester zo graag’ en gaf het podium aan de muziekvereniging. Deze Sint durfde onze jongste zelfs een handje te geven.
Wat is de rol van de Sint? Hij veranderde van boeman, naar opvoeder, naar reclamebord, naar coach, naar …. De afgelopen weken stel ik, gemeenteraadslid, regelmatig de vraag: Wat is de rol van de gemeente? Een soort Sinterklaas?
