Van 15 t/m 17 september wordt De Gelderse Poort voor de tweede keer omgetoverd tot het decor van het 3 Oever Festival. Drie dagen lang muziek, theater, verhalen, eten & drinken, dans en exposities in het mooiste landschap van Nederland.
Ruim 250 artiesten en meer dan 30 beeldend kunstenaars nemen het publiek mee op een culturele ontdekkingstocht over meer dan 60 locaties op en rond 3 oevers. Dat is veel, heel veel, maar toch blijft het kleinschalig.
Het 3 Oever Festival biedt een afwisselend programma met onder meer ‘Jazz tussen de oevers’, een boottocht met vier jazzbands, waaronder Wild drums & organ; de speciale dansvoorstelling ‘Nemeton’ van SJI Parts in de Millingerwaard; een Steve Reich-tribute bij de Piramide aan de Waal, de Kade Korendag in Tolkamer en speciale familievoorstellingen van Circo Fiasco op verschillende plekken in het festivalterrein.
Vanaf eind deze week is het programma op de website beschikbaar. Dit wordt tot vlak voor het festival nog aangevuld.
Routes
Het 3 Oever Festival heeft een programma van beweging, steeds korte voorstellingen zodat het publiek van locatie naar locatie kan trekken, onderweg genietend van de omgeving.
Er zijn meerdere fietsroutes uitgezet, zoals op elke oever een Open Atelier Route, die via de 3 veerponten aan elkaar verbonden zijn. De Festivalroute is een soort snelweg die de 3 Pleisterplaatsen op de verschillende oevers aan elkaar verbindt.
Ook is er de 3 Veren Wandeltocht, met wandelroutes van 10,20, 30 en 40 kilometer.
Met behulp van de festivalkaart en de website www.3oeverfestival.nl kunnen de bezoekers hun eigen programma samenstellen.
De 3 Oever Open Atelier Route
In de Gelderse Poort zijn veel kunstenaars. Het gebied biedt inspiratie. Tijdens het 3 Oever Festival stellen veel van deze kunstenaars hun atelier open voor publiek. Anderen brengen hun kunstwerken naar aparte locaties om te laten zien. Van vrijdag tot en met zondag kan het publiek deze kunst tot leven wekken door er naar te kijken. In een aantal ateliers zal ook muziek te horen zijn.
Dit jaar wordt er een Open Atelier Waaier uitgebracht, voor het eerst een overzicht van kunstenaars, ateliers en expositieruimtes in de Gelderse Poort. Deze waaier zal gedurende het jaar beschikbaar zijn, zodat de kunst toegankelijk blijft. De waaier zal jaarlijks in september worden bijgewerkt.
Workshops
Cultuur is niet alleen om naar te kijken of luisteren, maar je moet het ook zelf kunnen doen. Daarom zijn er ook meerdere workshops. Zo gaat Annet Murre, samen met de bezoekers, Het langste gedicht Ooi(j)t schrijven bij De Schrijffabriek in Leuth.
Tickets
Een groot deel van het programma is vrij toegankelijk, soms wordt er ‘voor de pet’ gespeeld. Een aantal voorstellingen heeft wel een toegangsprijs. Tickets hiervoor kunnen via de website worden gereserveerd. Het is ook mogelijk een online passé-partout te bestellen.
Kinderprogramma
Ook aan de kinderen is gedacht. In Kekerdom en op de Europakade in Tolkamer organiseren we een cultureel kinderprogramma. De kinderen zullen zelf kunst gaan maken en ook kunnen luisteren.
Crescendo strikt Duitse Bierbrouwer als gangmaker voor Bierpulschuifwedstrijd
Op zondag 27 augustus worden al weer voor de 9e keer de Open Ooyse Bierpulschuifwedstrijden gehouden. Het evenement wordt zoals altijd georganiseerd door Muziekvereniging Crescendo uit het buurtschap Ooy in Zevenaar. Het evenement is een unieke wedstrijd waarbij gezelligheid en geluk voorop staan. Het concept blijkt erg goed te werken, want het aantal deelnemers en bezoekers stijgen nog steeds. Mede daardoor zijn de brouwers van Veltins aan boord gesprongen om het concept verder uit te bouwen.
Net zoals vorig jaar zal het evenement plaatsvinden in het Schuttersgebouw EMM aan de Slenterweg 2 in Ooy Zevenaar. Tijdens de wedstrijden wordt gestreden om de Willy Hendriks bokaal, een wisselbeker die uitgereikt wordt aan het beste team. De wisselbeker is genoemd naar de medeoprichter en bedenker van het evenement. Voor het eerst worden voor deze editie de resterende prijzen en een aantal extra prijzen ter beschikking gesteld door de nieuwe hoofdsponsor Veltins.
Het bierpulschuiven is een echte teamsport. Elk team, heren, dames en eventueel gemengd, bestaat uit drie teamleden die elk, per ronde, een bierpul gevuld met bier over een 27 meter lange baan moeten schuiven. Hoe verder geschoven wordt hoe beter. Ook voor de toeschouwers valt er veel te beleven. Zij kunnen baanvakken kopen. Alle pullen met bier die in hun baanvak terechtkomt wordt gratis aan hen ter beschikking gesteld. Een dolle boel natuurlijk. Dit jaar wordt ook nog eens een waardevolle publieksprijs ter beschikking gesteld door Veltins. Het geheel wordt omlijst met een ludieke presentatie en gezellige schuifmuziek.
Vanaf 13:00 uur starten de wedstrijden, inschrijven start om 12:00 uur. Men kan zich vooraf inschrijven (deelname vanaf 18 jaar) via de website van Crescendo: www.crescendo-zevenaar.nl
6e Reisverslag van de fietstocht van Nice naar Nederland, via de ‘Route Napoleon’ N85 door de Alpen.
Deze week van Ettelbruck in Luxemburg. Het zijn de laatste dagtochten met de nodige belevenissen.
——————————————————————————————— Zondag 2 juli 2017.
Dag 12
Etterbruck (L) naar Vielsalm (B)
70 km
Verboden
Om 06:45 uur fiets ik van de camping en daarna door het verlaten centrum van de stad. De route gaat naar de N7. Net als jaren geleden kom ik ook nu bij de N7 een bord, verboden voor fietsers tegen. Een alternatief wordt niet aangegeven. Ik besluit toch de weg op te gaan en bij volgende afritten te kijken of daar bij de oprit ook een bord verboden voor fietsen staat. Na 15 km kom ik bij een afrit en zowaar er staat bij de oprit geen verbodsbord meer. Het kan ook bijna niet anders want verder op kom ik door kleine dorpjes. De rest van de dag blijf ik tot de Belgische grens op de N7. Ik weet een supermarkt en die is op zondagmorgen open. Ik heb weer verse broodjes, melk en fruit. Onderweg zie ik steeds meer borden met aankondiging van de Tour de Franse. Na het passeren van de Belgische grens staan er zelfs borden, dat de weg morgen vanaf de middag is afgesloten en het verboden is langs de weg te parkeren. Als ik het later eens op internet nakijk blijkt men morgen in Verviers te starten en mijn route via Francourshamps loopt precies over de route, die de tour morgen in omgekeerde richting maakt.
Ik moet morgen voor de start door Verviers te zijn. In de loop van de middag kom ik in Vielsalm. Het zoeken van de camping is een probleem. Volgens de GPS ben ik er vlak bij. Toch kan ik geen zijweg vinden. Na wat rond rijden vraag ik een voorbijganger. Hij zegt dat ik na een parkeerplaats links moet. Uit voorzorg laat ik in de GPS de route naar de camping meedraaien. Zowaar vind ik een klein wegje en in het dal een camping die voor 99 % uit vaste staanplaatsen bestaat. Er is niemand in de receptie en het restaurant zit ook dicht. Een van de vaste gasten zegt dat de eigenaar niet zal komen. Op zijn aanwijzingen zet de tent daar maar bij een stacaravan. Ik heb weer wifi en de toiletten zijn prima. Voor de douche heb je speciale munten nodig en die heb ik niet. Gelukkig stond ik nog niet in mijn blootje onder de douche. Dat wordt dus vandaag wassen met koud water. Het is zo. De buren van de stacaravan, een stel van ca 40 jaar met een aantal kinderen, nodigen mij uit op de koffie. Ze komen uit Luik en praten Frans. De man praat een enkel woord Nederlands. Zijn hobby is vissen. Veel meer kom ik niet te weten. De kinderen lopen in en uit en ik weet niet meer welke bij deze ouders, in de stacaravan met veel aanbouwtenten wonen. Om 20 uur heb ik nog steeds niemand in de receptie gezien, dus werd het een goedkope overnachting.
——————————————————————————————— Maandag 3 juli 2017
Dag 13
Vielsalm – Eijsden.
81 km.
Het is een korte etappe van 78 km. Al snel herken ik weer delen van de route die ik eerder eens heb gefietst. Toch is het best gezellig langs de route. Het is pas 8:00 uur en overal staan al campers langs de route en men is ook tenten aan het inrichten, veelal wel voorzien van een tapinstallatie. Vanaf Tri-Ponts kan ik over een oude spoordijk waar men een fietsroute van gemaakt heeft. Dat schiet goed op want, de oude spoorbaan is vlak. Bij Stavelot moet ik richting Francourchamps. Waar ik dan voor kom te staan had ik niet meer verwacht. Het is volgens de gegevens, die ik later op internet opzoek, als volgt omschreven. Vanaf Stavelot is de Col de la Haute Levée 3.6 km lang. Over deze afstand overbrug je 202 hoogtemeters. Het gemiddelde stijgingspercentage van de klim is 5.6 %. In het begin steil en de klim blijft duren. Niet aangenaam om op te rijden. Als fietser wordt je van de weg gedrukt. Het vals plat achteraan de klim weegt door.
Voor het eerst sinds 2008 een lekke band.
Dat het zo zwaar was merkte ik direct. Het was niet te fietsen. Ik moest het gehele traject lopen. In het midden van de weg zijn betonnen elementen in bochten geplaatst, om het verkeer van boven af, af te remmen. In de Alpen heb ik het nodige moeten klimmen, naar steeds kon ik nog fietsen. Dit wordt mij echter te gek en het grootste deel moet ik lopen. Boven is gelukkig een rechte vlakke weg naar Francourchamps. Daar kom ik ook weer op route van de Tour. Nu zitten er echt al mensen op stoeltjes langs de weg en als ik in mijn gele trui langs kom fietsen, wel in de verkeerde richting, krijg ik spontaan toejuichingen. Ook steeds meer politie en andere parcoursbewakers kom ik tegen. Als ik flink door fiets moet ik om 11 uur voorbij Verviers zijn.
Bij het plaatsje Polleur merk ik iets aan mijn achterband. Wat sinds 2008 niet meer is gebeurd, heb ik nu. Een lekke band. Ik moet stoppen haal de tassen van de fiets en zet de fiets op de kop. De vraag is ik kan ik het lek vinden. Ik bedenk dat ik nog water heb en als ik dat in mijn kook pannetje doe komt de binnenband onder water en moet het lek te vinden zijn. Binnen 10 minuten is de buitenband er af en zelfs zonder water is het lek snel gevonden. Het zit op de lasnaad van de band.
Ik maak de plek schoon en doe er een plakker op. Nu moet ik de band met de handpomp oppompen. Dat lukt redelijk en 16 minuten later om 09:43 uur fiets ik al weer. Ik kom een benzinepomp tegen waar ik de band op de juiste spanning breng.
Toch nog heel dicht bij de Tour karavaan.
Bij Jehanster staan agenten op de weg. Ik heb de keuze, links of rechts. Ik doe nog een nutteloze poging om rechtdoor te gaan, maar de agenten zijn onverbiddelijk. Nu heb ik geen route meer. Op de GPS zoek ik een route om toch bij Verviers te komen. Bij het naderen van de binnenstad blijkt het uit veiligheidsoverwegingen een vesting te zijn. Er zijn roadblocks en controles. Met mijn fiets met tassen eraan hoef ik het niet te proberen om daar voorbij te komen. Ik zoek maar weer een andere route. In een klein parkje staan banken, daar sta ik hoog en kijk op de plek waar de tour karavaan vertrekt. De reclamewagens gaan met veel geluid op weg. Renners heb ik nog niet gezien. Ik probeer zo dicht mogelijk langs de afgesloten wegen naar het zuiden van Verviers te komen. Als ik weer op agenten stuit vraag ik hoe ik in Dison kan komen.
De agent zegt dat ik langs de tour karavaan moet rijden en dan bij de rotonde links. En zo kom ik langs de auto’s van de ploegleiders en de bussen van de ploegen. Zo dichtbij had ik niet verwacht en iedereen is vriendelijk. Bij de rotonde ga ik weg uit de heksenketel van de Tour. Nu het laatste stuk weg naar Eijsden. Het is 13:30 uur als in Nederland kom. Ik maak een foto.
Mijn tour 2017 van Nice naar Nederland zit er op. Ik ben trots. Ik kan het op mijn leeftijd nog. De tegenslagen heb ik overwonnen. De pijntjes en vermoeidheid ben ik al vergeten. 1250 km heb ik in 13 etappes gereden. Om 14:00 uur stap ik in Eijsden op de trein, via Maasticht, Eindhoven, ’s Hertogenbosch en Arnhem. Kom ik in Duiven.
Thuis krijg ik schone kleren en moet wel eerst onder de douche. Al het zweet en tegenslagen spoel ik er af. De Alpen laat ik achter mij, maar blijven als onuitwisbare herinnering. Nu moet ik weer aanpassen en sociaal zijn. Het gewone leven gaat weer beginnen. ’s Avond stap ik onwennig in bed, slaap goed, maar ben wel weer om vijf uur wakker. Een mooie tijd om de hele tocht nog eens te overdenken.
foto Eijsden
22 juni tot 3 juli 2017. Route de Napoleon van Nice naar Grenoble en dan naar Nederland, 1250 km. Duizenden auto’s de mij op minder dan een meter zijn gepasseerd. Vele drukke steden die ik met ben gepasseerd. Het heb het zonder kleerscheuren volbracht. Opa van 73 jaar kan het nog en is vitaal oud.
Het Spikker Country & Westernfestival is al jarenlang hét evenement voor country- en linedanceliefhebbers uit het hele land. Ook dit jaar komen er gerenommeerde artiesten naar hartje Zevenaar. Op drie plekken in de stad – Raadhuisplein, Markt en Muldershof – vermaken zij de bezoekers met sfeervolle muziek. Kom kijken, luisteren en dansen!
Het festival start op vrijdagavond 11 augustus in Vida’s dansstudio’s met een avondvullend optreden van countryband Stoney. Jan, Okkes, Janet, Peter, Leo en Arend staan garant voor een sfeervolle, swingende avond. Liefhebbers van linedancen komen op deze avond helemaal aan hun trekken. Het zaterdagprogramma start om 13.30 uur. Op het Raadhuisplein treden The Country Wings non-stop op. The Country Wings laten zich inspireren door onder meer Johnny Cash, Miranda Lambert, Sugarland en Little Big Town. Op de Markt speelt Windfall, op Muldershof maakt Black Hills er een feest van. Zaterdagavond verzorgt de zeskoppige Terry White Band van 20.00 tot 23.45 uur de hoofdact. Ook DJ Danny maakt op zaterdagavond op het hoofdpodium zijn opwachting. Zondagmiddag is het de beurt aan de Johnny Bernhard Band en Pinchitos Caliente op het Raadhuisplein. Jacky van der Griend, meervoudig country-awardwinner, verzorgt een gastoptreden tijdens de show van de Johnny Bernhard Band. Een topgitarist en topzangeres, twee countryhelden op één podium en dat in Zevenaar. Dat belooft spektakel. Change of Key speelt op de Markt; Little Montana op Muldershof.
6e En laatste reisverslag, van de fietstocht van Nice naar Nederland, via de ‘Route Napoleon’ N85 door de Alpen.
Deze week van Ettelbruck in Luxemburg. Het zijn de laatste dagtochten met de nodige belevenissen.
——————————————————————————————— Zondag 2 juli 2017. Dag 12 Etterbruck (L) naar Vielsalm (B) 70 km
Verboden
Om 06:45 uur fiets ik van de camping en daarna door het verlaten centrum van de stad. De route gaat naar de N7. Net als jaren geleden kom ik ook nu bij de N7 een bord, verboden voor fietsers tegen. Een alternatief wordt niet aangegeven. Ik besluit toch de weg op te gaan en bij volgende afritten te kijken of daar bij de oprit ook een bord verboden voor fietsen staat. Na 15 km kom ik bij een afrit en zowaar er staat bij de oprit geen verbodsbord meer. Het kan ook bijna niet ander want verder op kom ik door kleine dorpjes. De rest van de dag blijf ik tot de Belgische grens op de N7. Ik weet een supermarkt en die is op zondagmorgen open. Ik heb weer verse broodjes, melk en fruit. Onderweg zie ik steeds meer borden met aankondiging van de Tour de Franse. Na het passeren van de Belgische grens staan er zelfs borden dat de weg morgen vanaf de middag is afgesloten en het verboden is langs de weg te parkeren.
Heel duidelijk hier komt de tour Luxemburg in.
Als ik het later eens op internet na kijk blijft men morgen in Verviers te starten en mijn route via Francourshamps loopt precies over de route, die de tour morgen in omgekeerde richting maakt.
Ik moet morgen voor de start door Verviers te zijn. In de loop van de middag kom ik in Vielsalm. Het zoeken van de camping is een probleem. Volgens de GPS ben ik er vlak bij. Toch kan ik geen zijweg vinden. Na wat rond rijden vraag ik een voorbijganger. Hij zegt dat ik na een parkeerplaats links moet. Uit voorzorg laat ik in de GPS de route naar de camping meedraaien. Zowaar vind ik een klein wegje en in het dal een camping die voor 99 % uit vaste staanplaatsen bestaat. Er is niemand in de receptie en het restaurant zit ook dicht. Een van de vaste gasten zegt dat de eigenaar niet zal komen. Op zijn aanwijzingen zet de tent daar maar bij een stacaravan. Ik heb weer wifi en de toiletten zijn prima. Voor de douche heb je speciale munten nodig en die heb ik niet. Gelukkig stond ik nog niet in mijn blootje onder de douche. Dat wordt dus vandaag wassen met koud water. Het is zo. De buren van de stacaravan, een stel van ca 40 jaar met een aantal kinderen, nodigen nu uit op de koffie. Ze komen uit Luik en praten Frans. De man praat een enkel woord Nederlands. Zijn hobby is vissen. Veel meer kom ik niet te weten. De kinderen lopen in en uit en ik weet niet meer welke bij deze ouders, in de stacaravan met veel aanbouwtenten wonen. Om 20 uur heb ik nog steeds niemand in de receptie gezien, dus werd het een goedkope overnachting.
———————————————————————————————
Maandag 3 juli 2017 Dag 13 Vielsalm – Eijsden.
81 km.
Het is een korte etappe van 78 km. Al snel herken ik weer delen van de route die ik eerder eens heb gefietst. Toch is het best gezellig langs de route. Het is pas 8:00 uur en overal staan al campers langs de route en men is ook tenten aan het inrichten, veelal wel voorzien van een tapinstallatie. Vanaf Tri-Ponts kan ik over een oude spoordijk waar men een fietsroute van gemaakt heeft. Dat schiet goed op want, de oude spoorbaan is vlak. Bij Stavelot moet ik richting Francourchamps. Waar ik dan voor kom te staan had ik niet meer verwacht. Het is volgens de gegevens, die ik later op internet op zoek, als volgt omschreven. Vanaf Stavelot is de Col de la Haute Levée 3.6 km lang. Over deze afstand overbrug je 202 hoogtemeters. Het gemiddelde stijgingspercentage van de klim is 5.6 %. In het begin steil en de klim blijft duren. Niet aangenaam om op te rijden. Als fietser wordt je van de weg gedrukt. Het vals plat achteraan de klim weegt door.
Dat het zo zwaar was merkte ik direct. Het was niet te fietsen. Ik moest het gehele traject lopen. In het midden van de weg zijn betonnen elementen in bochten geplaatst, om het verkeer van boven af, af te remmen. In de Alpen heb ik het nodige moeten klimmen, naar steeds kon ik nog fietsen. Dit wordt mij echter te gek en het grootste deel moet ik lopen. Boven is gelukkig een rechte vlakke weg naar Francourchamps. Daar kom ik ook weer op route van de Tour. Nu zitten er echt al mensen op stoeltjes langs de weg en als ik in mijn gele trui langs kom fietsen, wel in de verkeerde richting, krijg ik spontaan toejuichingen.
Ook steeds meer politie en andere parcoursbewakers kom ik tegen. Als ik flink door fiets moet ik om 11 uur voorbij Vervier zijn.
Achter de auto is het parcours afgesloten.
Bij het plaatsje Polleur merk ik iets aan mijn achterband. Wat sinds 2008 niet meer is gebeurd, heb ik nu. Een lekke band. Ik moet stoppen haal de tassen van de fiets en zet de fiets op de kop. De vraag is ik kan ik het lek vinden. Ik bedenk dat ik nog water heb en als ik dat in mijn kook pannetje doe komt de binnenband onder water en moet het lek te vinden zijn. Binnen 10 minuten is de buitenband er af en zelfs zonder water is het lek snel gevonden. Het zit op de lasnaad van de band.
Voor het eerst in jaren een lekke band.
Voor het eerst sinds 2008 een lekke band.
Ik maak de plek schoon en doe er een plakker op. Nu moet ik de band met de handpomp oppompen. Dat lukt redelijk en 16 minuten later om 09:43 uur fiets ik al weer. Ik kom een benzinepomp tegen waar ik de band op de juiste spanning breng.
Bij Jehanster en daar staan agenten op de weg. Ik heb de keuze, links of rechts. Ik doe nog een nutteloze poging om rechtdoor te gaan, maar de agenten zijn onverbiddelijk. Nu heb ik geen route meer. Op de GPS zoek ik een route om toch bij Verviers te komen. Bij het naderen van de binnenstad blijkt het uit veiligheidsoverwegingen een vesting te zijn. Er zijn roadblocks en controles. Met mijn fiets met tassen eraan hoef ik het niet te proberen om daar voorbij te komen. Ik zoek maar weer een andere route. In een klein parkje staan banken, daar sta ik hoog en kijk op de plek waar de tour karavaan vertrekt. De reclamewagen gaan met veel geluid op weg.
De start van de Tourkaravaan in Verviers
Renners heb ik nog niet gezien. Ik probeer zo dicht mogelijk langs de afgesloten wegen naar het zuiden van Verviers te komen. Als ik weer op agenten stuit vraag ik hoe ik in Dison kan komen.
Toch nog dicht langs de auto’s van de ploegleiders.
De agent zegt dat ik langs de tour karavaan moet rijden en dan bij de rotonde links. En zo kom ik langs de auto’s van de ploegleiders en de bussen van de ploegen. Zo dichtbij had ik niet verwacht en iedereen is vriendelijk. Bij de rotonde ga ik weg uit de heksenketel van de Tour. Nu het laatste stuk weg naar Eijsden. Het is 13:30 uur als in Nederland kom. Ik maak een foto.
Mijn tour 2017 van Nice naar Nederland zit er op. Ik ben trots. Ik kan het op mijn leeftijd nog. De tegenslagen heb ik overwonnen. De pijntjes en vermoeidheid ben ik al vergeten. 1250 km heb ik in 13 etappes gereden. Om 14:00 uur stap ik in Eijsden op de trein, via Maastricht, Eindhoven, ’s Hertogenbosch en Arnhem. Kom ik in Duiven
22 juni tot 3 juli 2017. Route de Napoleon van Nice naar Grenoble en dan naar Nederland, 1250 km. Duizenden auto’s de mij op minder dan een meter zijn gepasseerd. Vele drukke steden die ik met ben gepasseerd. Het heb het zonder kleerscheuren volbracht. Opa van 73 jaar kan het nog en is vitaal oud.
Donderdag 10 augustus a.s. bespeelt Geerten Liefting het Walcker-orgel in de Grote of Martinikerk in Doesburg.
Hij voert werken uit van Franz Liszt, Sigfrid Karg-Elert, Marco Enrico Bossi en van hemzelf twee improvisaties.
Geerten Liefting (Nijkerk, 1983) Studeerde Orgel, Kerkmuziek en Improvisatie aan het Utrechts Conservatorium en vervolgens Compositie en Koordirectie aan het Conservatorium van Antwerpen en Rotterdam. Daarnaast studeerde hij Improvisatie bij Hayo Boerema en Cor Ardesch. Geerten is sinds augustus 2007 dirigent-organist van de Heilige Bonaventura te Woerden en tevens assistent-organist van de Grote of St. Laurenskerk te Rotterdam en vesperorganist van de Domkerk te Utrecht.
In het jaar 2015 won hij ondermeer de 1e prijs op het International Improvisatieconcours in Schwäbisch Gmuend en de 2e prijs op het Internationaal Improvisatieconcours in Luxemburg/ Dudelange en tevens in Biarritz. In 2016 won hij unaniem het Internationaal Improvisatieconcours in Haarlem. Hij trad op bij producties van bijvoorbeeld Festival Voor de Wind, Culturele Caravaan en verzorgde grote producties met koren als de Laurenscantorij, het Ribatutta Ensemble en het Nederlands Blazersensemble. In 2013 won hij de 1e prijs op het Hinsz- compositieconcours te Kampen, waar het Nederlands Kamerkoor zijn werk ‘Renovatio Mundi’ in première bracht.
Geerten geeft veel concerten en componeert voor diverse bezettingen.
Donderdagavond 10 augustus in de Grote- of Martinikerk te Doesburg om 20.00 uur.
Toegang € 10,00 en voor donateurs van StiDoMu € 8,00, tot 18 jaar vrij toegang.
Het concert duurt ongeveer een uur.
Voor en na het concert is er gelegenheid voor een kopje koffie, thee of een glas wijn.
Vrijdag 28 juli heeft slagwerkgroep Crescendo deelgenomen aan het Wereld Muziek Concours (WMC) in Heerlen. De Duivenaar John Sonderen dirigeerde de achttien Ooyse slagwerkers. Hij werd door de jury van de Bond voor Orkestdirigenten uitgeroepen tot beste dirigent van de slagwerkensembles op het WMC.
Het WMC is een vierjaarlijks kampioenschap voor orkesten en ensembles uit de hele wereld. De Bond voor Orkestdirigenten jureerde voor het eerst de dirigenten van de deelnemende slagwerkensembles. John Sonderen werd geroemd om zijn repertoirekeuze, zijn samenspel met het ensemble en de dirigeertechniek. De slagwerkgroep behaalde de vierde plaats in de ranking met bijna 95 punten.
Bestuurslid Pim Willemsen over de prijs: “John heeft de slagwerkgroep enorm positief gemotiveerd om het beste uit zichzelf te halen. De prijs is een mooie waardering voor hem als bevlogen dirigent. Het maakt het WMC-feest helemaal compleet.”
Foto: Bond voor Orkestdirigenten en Instructeurs.
V.l.n.r.: Jurylid Anno Appelo, dirigent John Sonderen en jurylid Jos van der Sijde.
Vrijdag 28 juli heeft slagwerkgroep Crescendo deelgenomen aan het Wereld Muziek Concours (WMC) in Heerlen. De achttien slagwerkers behaalden daar met bijna 95 punten hun hoogste score ooit. De groep, onder leiding van dirigent John Sonderen, kreeg een gouden medaille en werd vierde in de eindstand.
Het WMC is een vierjaarlijks kampioenschap voor orkesten en ensembles uit de hele wereld. De Ooyse drummers kwamen uit in de hoogste divisie en speelden daarin vijf muziekstukken. Alle muziekstukken waren gemaakt en gearrangeerd door Zevenaarse componisten Dolf de Kinkelder en Maarten Zaagman. De slagwerkwereld en de jury had lovende woorden voor de muziekkeuze en uitvoering van deze composities.
Voorzitter Teun de Koning was trots: “We hebben samen heel hard gewerkt om dit resultaat te behalen. Zowel individueel als collectief hebben we de afgelopen negen maanden hier naartoe gewerkt. Het is mooi om te zien dat dat ook beloond wordt door de jury.”
Voor dirigent John Sonderen was de dag extra speciaal. Hij werd door de Bond voor Orkestdirigenten verkozen tot beste slagwerkdirigent van het WMC.
