Je hebt van die momenten in je leven dat je een diploma behaalt of een cursus volgt. Toch kun je niet oprecht blij zijn omdat je onderhand ook maar eens een duidelijke richting moet gaan kiezen.
Afgelopen week bewees ik mezelf het tegendeel. Door kinderen te helpen met hun leesproblemen,
zie ik hoe kinderen groeien in hun zelfvertrouwen. Vooral als ze ‘succeservaringen’ op doen.
Met één kind wilde het lezen niet vlotten en dat vond ik alles behalve prettig. Het kind was altijd boos op alles en iedereen en dat stond het lezen gigantisch in de weg. Door terug te vallen op mijn opleiding als kindertekendocente en met hem te gaan tekenen, raakte ik iets. Voordat ik het wist, kwam het hele verhaal eruit. Hij werd gepest, maar deed er alles aan om erbij te horen. Dat werkte echter averechts.
Door de juiste vragen te stellen, kon ik hem een spiegel voorhouden. Hij kreeg in de gaten dat hij alles weggaf maar dat hij er helemaal niets voor terugkreeg. Hij raakte steeds verder van zijn eigen persoonlijkheid af. Wat hij ook probeerde. Hij deelde snoepjes en gummetjes uit maar als de andere kinderen ‘de buit’ binnen hadden, lieten ze hem staan.
Door mijn opleidingen te combineren en gewoon als moeder te voelen wat een kind nodig heeft, kwam het tot een prachtig geheel. Er kwam van alles in beweging.
Op zulke momenten ben ik blij dat ik nooit echt een keuze heb gemaakt welke richting ik nu definitief op ga want op sommige dagen ben ik kindertekendocente, dyslexiecoach en ook een moeder met heel veel ervaring.
Soms heb je overal wat van nodig om tot het beste resultaat te komen.
En dit zijn nu net de dagen met een gouden randje.
Ingrid Jansen-Tekelenburg
www.hetspinnenweb.nl
